[...]
Αποδέχονται
τη μετριότητα της φύσης τους,την κάνουν λάβαρο και συμβιβαστικά προχωρούν καταλήγοντας να λεν’πως
τελικά η ζωή δεν οδηγεί σε κανένα μεγαλείο παρά γεμίζει τον άνθρωπο με τα τιποτένια,κι αφού πεθαίνοντας όλοι πρέπει να ‘ναι ευχαριστημένοι,τότε ναι,νιώθουν
καλά με την ύπαρξή τους.
[...]
